تاریخچه رقص های ارمنی
هنر رقص ارمنی پیشینه‌ای به درازای قرن‌ها دارد. این هنر زیبا و منحصر به فرد، منعکس کننده‌‌‌ی جهان معنوی و غنی مردمان ارمنی، همانند اشتیاق و شجاعت، ملایمت و طبع هنری، شوخ‌طبعی سرشار و لبخند زیبای آنهاست . تمامی تاریخ مردمان ارمنستان، همانند سبک زندگی و روحیات آنها، در رقص بیان شده‌است.
تمامی رقص‌ها در عهد قدیم متولد شدند، زندگی کردند و محو شدند. تنها اندکی از آنها توانستند به حیات خود ادامه بدهند و به روزگار امروز برسند. رقص‌های ارمنی رشد و پیشرفت حرفه‌ای خود را صرفاً در سال‌های اتحاد جماهیر شوروی به دست آوردند.
ارمنسان از زمان‌های قدیم، فرهنگ‌ها و رسومات منطقه‌ای گوناگون را در خود داشته‌است. به وضوح، تعدادی از آنها لهجه‌های مشخص خود را داشتند، و به همین دلیل، به توسعه‌‌‌ی تنوع غنی رقص‌های ارمنی کمک کردند. این میراث مضمون‌هایی به وسعت کشاورزی تا فعالیت‌های نظامی و یا شکار را شامل می شود.
انواع رقص‌ها و رسومات
رقصنده‌های ارمنی لباس‌های سنتی را می پوشند تا فرهنگ ملی را نشان دهند و داستان پیشینیان را بیان کنند. با این وجود، عوامل بسیاری همچون رسومات مذهبی و ارزش‌های خانوادگی تأثیر بهسزایی بر سیر تکامل این لباس‌ها داشته‌اند.
انواع اصلی رقص‌های ارمنی:
-
رقص‌ها که همراه با ساز‌های موسیقی اجرا می شوند. رایج ترین ساز‌ها عبارتند از:
- Davul (سازی شبیه دهل ایرانی)
- سُرنا
- Dudek Sheeve (دودوک)
- Mey (سازی شبیه دودوک)
- دف (تمبورین)
- تار
- tar
- کمانچه
- Ashoog (نوعی ساز زهی)
- آهنگ‌های مخصوص به رقص که با همراهی آوازاجرا می‌شوند.
حال، بیایید نگاهی به رقص‌های محلی (فولک)، منطقه‌ای و دیگر نمونه‌های رقص بیاندازیم که هیچ کس نسبت به آن بی علاقه نخواهد بود.
طبقه بندی‌های دیگر:
رقص‌های ارمنی می‌توانند به اجزای متعدد تقسیم شوند. بیایید انواع اصلی حرکات را بررسی کنیم.
- کاری
- پر معنی
- وانمود گر
- توصیف گر
- نمادین
- مشروط
مهم ترین وجه تمایز رقص‌ها، محتوای آنهاست که گروه‌های زیر را شامل می‌شود:
- افسانه وار
- حماسی
- بزمی
- جاده‌ای
- تشریفات مذهبی
- کارگری
- نظامی
- شکاری
- بچه‌ها و موارد دیگر
در ادامه‌‌‌ی پرداختن به رقص‌های ارمنی، خوب است که اشاره‌ای به لباس‌های محلی ملی ارمنستان بکنیم که نام آنها Taraz (تراز) است. لباس‌هایی که هم با یک دیگر متفاوت‌اند وهم بیانگریک منظقه، محدوده و یا استان هستند.
رقص های ارمنی – بخش دوم
